Kambal Diwa: Chapter 9

Pagdating nila sa opisina, nabigla si Carla sa pagpasok ni Timothy. Sa kanyang pagkabigla ay namulta’t parang nakakita siya ng multo.

                “Oh, Carla. Looks like you’ve seen a ghost from your past! Am I correct?” sabi ni Timothy. Hindi makapagsalita si Carla sa kanyang nakita.

                “Tristan…aaasan ang kapatid mo? Dapat di ba sabay kayo?” tanong ni Carla.

                “May sakit siya. Bukas pa siya makakapasok.” Sagot ni Timothy.

Tumuloy sa paglalakad sina Timothy, Manny at Jacob patungo sa kanilang training room. Ganito rin ang situation sa loob – walang ibang tanong ang mga kasamahan nila kundi: “Asan ang kapatid mo?” at ang tanging sinasagot lang ni Timothy ay “May sakit. Baka bukas pa makakapasok.”

Habang nasa discussion sina Carla, biglang nagtaas ng kamay si Karinna.

                “Carla, is it okay if I’ll go to the washroom? Kanina pa kasi ako naiihi eh.” Sabi ni Karinna.

                “Sure no problem.” Sabi ni Carla.

Nagmamadaling tumakbo agad si Karinna sa pinto ng room at nagtatakbo papunta sa Girls Washroom. Pagpasok niya sa loob, naghanap siya agad ng cubicle at doon “tinapos ang tawag ni Mother Nature”. Naririnig niya ang mga babaeng nagkukuwentuhan sa lababo.

                “Grabe naman…susuweldo tayo, hindi ko pa mabibili yung gusto kong dress. Kainis talaga! Hindi ba naman na-approve yung overtime ko?!” sabi ng babaeng naglalagay ng foundation sa kanyang pisngi.

                “Ano bang gusto mo? Bili ka lang nang bili? Wala ka talagang maiipon!!!” sabi ng babaeng naglalagay naman ng lipstick.

Medyo natatagalan pa si Karinna sa kanyang “contact” pero ilang sandali pa, napapansin niyang wala nang tao sa confort room pero biglang may naglakad sa harapan ng pinto ng cubicle niya – white leather shoes. Pabalik-balik na naglalakad ang may-ari ng mga sapatos. Sino naman ‘tong taong ‘to? Hindi ba niya alam na bawal ang lalaki dito?

                “Hoy, sino ka ba? Hindi mo ba alam na bawal ang lalaki dito?” sabi ni Karinna.

Hanggang sa tumigil ang may-ari ng sapatos sa tapat ng pinto at pinipilit na binubuksan ang pinto. Malakas ang lalaki kaya kayang-kaya niyang sirain ang pintuan.

                “Tumigil ka na!!! Tulong!!! Tulungan niyo ‘ko!!! Parang awa niyo na!!!” takot na takot na sigaw ni Karinna kaya nag-ayos siya ng kanyang sarili nang humupa ang naghuhurimentadong lalaki na buksan ang pinto. Hindi maka-recover si Karinna kaya sinubukan niyang buksan ang pinto. Pagbukas niya ng pinto, wala siyang nakita sa buong comfort room kundi siya lang mag-isa. Huh?! Am I talking to myself? Sino yung lalaki kanina sa harap ng cubicle ko?

Biglang tumayo ang balahibo ni Karinna sa mga nangyari sa banyo kaya nagmamadali siyang lumabas. Habang siya’y pabalik, may nakikita siyang isang figure ng lalaking nakatitig sa kanya. Namumukhaan niya ito dahil sa kanyang trademark fashion statement – white attire that includes white polo shirt, white shoes, white Military Cap.

                “Si Timothy yun ah?! Akala ko ba, may sakit siya?” sabi ni Karinna.

Naglakad siya patungo kay Timothy pero bigla siyang tinawag ni Edelweiss na kanina pa hinahanap.

                “Karinna! Kanina pa kita hinahanap eh. Ano bang ginagawa mo dito?” tanong ni Edelweiss.

                “Ahh…kasi nakita ko si Timothy…ayun oh…asan na siya?” sabi ni Karinna sabay turo kay Timothy na nawala nang parang bula. Nagtataka naman si Edelweiss kung sinong tinuturo niya.

                “Asan? Asan si Timothy? Ikaw, gumagawa ka lang ng kwento para makatakas eh.” Sabi ni Edelweiss. Kaya hinatak niya si Karinna pabalik sa training room. Pagpasok niya sa kwarto, tinanong agad siya ni Carla.

                “Where have you been? Akala ko ba nagpunta ka sa comfort room?” tanong ni Carla.

                “Yess…but I saw Timothy, in the corridor…naka-puti…yung palagi niyang suot…” sagot ni Karinna. Kaya biglang nag-react si Timothy.

                “Papaanong mangyayari yun eh nasa bahay nga si Timothy?” sabi ni Timothy.

Habang nanananghalian sina Timothy, Manny at Jacob ay hindi maiwasang mapagusapan ang tungkol sa nangyari kay Karinna.

                “Ano bang nangyayari kay Karinna kanina? Nakita raw niya si Timothy na nandito?! Paanong mangyayari yun eh di ba may sakit yung tao? Ala namang mag-teleport dito ang kapatid mo di ba?” sabi ni Jacob.

                “Pero alam mo, kahit ako nagtataka rin. Nakita ko siya kagabi sa bahay pag-uwi pero pagkagising ko, wala daw sabi ni Papa. Usually kasi bago kami matulog, tinitignan ni Papa kung mahimbing kaming natutulog. Pero hindi raw nakita ni Papa si Timothy kagabi sa kwarto niya.” Sabi ni Timothy. Tristan, asan ka na ba? Saan ka ba kasi nagpunta? Nagpatuloy siya sa pagkain nang may narinig siyang boses…boses ng kanyang kapatid na si Tristan.

                “Tulungan mo ‘ko…Timothy…pinatay nila ‘ko…pinatay nila ‘ko…”

Napalingon si Timothy sa kanyang likuran, nagpalinga-linga si Timothy para mahanap kung saan nanggaling ang boses na kanyang narinig.

                “Uy, ano bang nangyayari sa’yo? Para kang nakakita ng multo eh…” sabi ni Manny.

                “Manny, may bumubulong sa’kin…sabi, pinatay raw siya…ewan ko naman kung sino.” Sabi ni Timothy.

                “Dapat siguro pagkatapos ng training natin, dumiretso ka na sa bahay niyo’t baka magkasakit ka niyan. Mahirap yung pareho kayong may sakit.” Sabi ni Jacob.

Sinunod ni Timothy ang payo ni Jacob. Matapos ng training ay umuwi agad si Timothy sa kanilang bahay at nagpahinga. Hindi na niya nagawang magbihis at kumain dahil masamang-masama na ang kanyang pakiramdam. Nakakaugalian na ni Timothy na kapag matutulog ay nakabukas ang mga bintana ng kwarto niya. Kinabukasan ay nagising si Timothy at nang siya’y bumaba para pumunta sa dining area, nakahanda na ang kakainin ni Timothy na si Guido ang naghanda. Mainit-init pa ang fried rice habang ang ulam ay hotdogs, fried eggs at ham.

                “Good morning anak. Mag-breakfast ka muna bago ka maligo. Hihintayin na kita na bumaba’t sumabay ka na sa’kin papunta sa office, para tipid sa pamasahe.” Sabi ni Guido.

                “Ganun ba?! Okay.” Sabi ni Timothy. Umupo siya at kumain. Marami siyang kinuhang kanin at ulam kaya mas naging magana ang pagkain ng binata. Pagkatapos nito’y umakyat siya sa kanyang kwarto upang maligo. Makalipas ang ilang minuto, nagbihis na siya, suot ang kanyang trademark na wardrobe. Kinuha niya agad ang kanyang bag, lumabas ng kwarto at pinuntahan ang kanyang ama.

                “Halika na’t baka ma-late tayo. Bigyan mo pa ako ng written warning eh.” Sabi ni Timothy.

Tumayo na si Guido, pumunta sa garahe’t sumakay na sa kotse at umalis. Habang nasa sasakyan ang mag-ama, may sinabi ni Guido na labis ikinagalit ni Timothy.

                “Timothy, since lumayas ang mama niyo at up ‘till now, hindi pa bumabalik sa’tin, mas maganda kung maghahanap ako ng bago niyong mommy…” pero hindi pa naman natatapos si Guido ay kinontra na ito ni Timothy.

                “Kung lumayas si mama, bakit hindi mo hanapin? Hindi naman kasi siya parang tuta na kapag nawala, papalitan mo na lang ng bago! Hanapin mo muna si mama. Kapag hindi mo nahanap si mama within this week, then go ahead. Pakasalan mo ang kung sinu-sinong babae dyan! But don’t expect me to treat your ‘new woman’ as my ‘new mother’ because I promise you, I will make her life a living hell – pareho kayong dalawa!!!” sabi ni Timothy. Binuksan niya ang pinto ng kanilang sasakyan at lumabas.

Naglakad si Timothy papunta sa opisina tutal malapit na sila – naipit lang sila sa traffic. Gulung-gulo na si Guido sa mga nangyayari sa kanilang pamilya. Kung matagal nang tinapos ni Guido ang relasyon niya kay Carla, siguro ay hindi ito mangyayari. Ano bang nagawa kong pagkakamali para magkagulo ang pamilya ko? Kasalanan ko bang mahalin ko ang babaeng matagal nang inilayo sa’kin ng mga magulang ko?

Pagdating ni Timothy sa opisina’t nakasalubong siya ni Carla, sinubukan siyang batiin ng dalaga.

                “Good morning Timothy.” Sabi ni Carla pero hindi siya pinansin ni Timothy. Pero nilingon siya nito at pinaulanan ng mga masasakit na salita.

                “What’s good in the morning? Kahit pakasalan ka ni Papa, basura ka pa rin sa paningin ko!” sabi ni Timothy, saka pumunta sa training room. Pinakalma naman ni Mona si Carla na muntik nang maiyak.

                “Hayaan mo na Carla. Normal lang yan sa mga kagaya niyang iniwan ng nanay dahil sa infidelity ng mga tatay nila.”

Pagpasok niya sa training room, andun na sina Edel, Ronnie, Sandra at Jacob. Lumapit sila kay Timothy.

                “Asan si Tristan? Don’t tell me, siya naman ang nagkasakit.” Sabi ni Sandra.

                “Umalis siya…hahanapin daw niya si Mama. Hindi ko nga alam kung kailan siya makakabalik pero susubukan niyang puntahan sa province namin sa Bulacan. Baka andun siya.” Sabi ni Timothy.

                “Eh papaano ka makakasiguro na andun ang Mama mo?” tanong ni Ronnie.

                “Basta, alam ko…alam kong andun siya.” Sagot ni Timothy.

Dumiretso ng Parking Lot si Guido. Doon pumarada si Guido sa nag-iisang lot. Kaya pagka-park niya, kinuha agad ang mga gamit niya, lumabas ng kotse at ni-lock ang mga pinto ng kotse gamit ang sarili nitong alarm system. Habang naglalakad siya papunta sa office, biglang bumusina ang mga sasakyan ngunit paglingon niya ay tumigil ito.

                “May sarili bang utak ang mga kotse dito?” tanong ni Guido.

Nagpatuloy siya sa kanyang paglalakad ngunit mas lumakas ang busina ng mga sasakyan at kusang gumalaw ang kanyang kotse. Nang makita ng kotse ang kanyang amo, humarurot ang kotse at sinagasaan si Guido. Tumilapon ang katawan ni Guido sa sahig nang duguan at bali-bali ang mga buto.

                “Tu..tu..tuuloonnggg!!! Tulungannn niyo ‘koooo!!!” pakiusap ni Guido sa mga tao sa Parking Lot.

Kambal Diwa: Chapter 8

Nag-lunch sa Cafeteria ng opisina ang apat. Doon, ikinuwento ng kambal ang tunay na nangyari sa kanilang ina – na hindi ito naglayas ngunit nagpakamatay ito. Hindi ito mapaniwalaan ng magkapatid dahil ang sabi sa kanila’y naglayas ang kanilang ina.

                “Sandali muna, bakit mo sinabi sa ibang naglayas si mama…este ang mama niyo?” tanong ni Jacob.

                “Para hindi maghinala si papa na nagpakamatay si mama – dahil sa kanya. Gusto ko siyang ma-guilty dahil sa mga kalokohan niya!” sagot ni Timothy.

                “Tumawag kayo ng ambulance?” tanong ni Manny ngunit umiling lang si Tristan.

                “Tumawag kayo ng pulis?” tanong ni Jacob ngunit umiling si Timothy.

                “Eh anong ginawa niyo? Anong ginawa niyo sa bangkay ng mama niyo?” tanong ni Jacob.

                “Inilibing namin siya – six-feet under. Actually it’s five feet under kasi hindi na namin kaya ang six-feet.” Sagot ni Timothy na ikinagulat ng magkapatid.

                “Alam niyo bang bawal yan sa Roman Catholic tradition? Dapat pinapa-bendisyunan muna ang bangkay bago ilibing.” Sabi ni Manny. Napatingin siya sa kanyang relo at nakita niyang malapit nang mag-1 pm.

                “Guys, malapit na tayong bumalik sa room.” Sabi ni Manny pero pagtingin naman nina Timothy, Tristan at Jacob sa kanilang mga cellphone ay iba ang oras.

                “Manny hindi pa naman 1 pm. 12:17 pm pa lang naman.” Sabi ni Jacob pero pagtingin naman ni Manny sa kanyang relo, 12:18 pm na at lumitaw ang mukha ni Luisa na galit na galit at naliligo ang mukha sa dugo.

                “AAARRRRGGGGGGHHHHH” sigaw ni Manny

                “Ohh…anong nangyari sa’yo’t napasigaw ka?” tanong ni Tristan.

                “May nagpakita sa’kin…isang babae…galit na galit…” sabi ni Manny kaya pinakalma siya ni Jacob.

                “Okay, sige na. Babalik na tayo sa training room okay?” sabi ni Jacob.

Tumayo ang apat at bumalik ng training room. Pagbalik nila ay andun na pala ang lahat – except kay Carla.

                “Saan ba kayo nanggaling? Kanina pa namin kayo hinihintay.” Sabi ni Edel.

                “Ano bang nangyari nung wala kami?” tanong ni Manny.

                “Kumalat na sa buong office ang tungkol sa illicit affair ng daddy nina Timothy at Tristan, with Carla. Ang management na lang ang hindi nakaka-alam tungkol dito. Kapag nalaman ‘to pati ng management, lagot ang tatay ng kambal.” Sabi ni Ronnie.

                “Ganito ha…kapag dumating si Carla, huwag tayong magbabanggit tungkol sa mga nalaman niyo about what happened sa bahay ha. Lalo na yung nalaman niyo ngayon. Mabuti nang siya na yung makakaalam.” Sabi ni Tristan.

Pumasok na sa training room si Carla at umupo na agad ang mga trainees na parang walang nangyari.

                “Okay, we will continue our discussion…” panimulang sinabi ni Carla nang magsimulang magpatay-sindi ang mga ilaw sa training room.

                “Ahhh…what’s happening here? I think something’s wrong with the electric connection…may nire-repair lang siguro…” ang relaxed na sinabi ni Carla pero mas lalo pang bumilis ang pagpapatay-sindi ng mga ilaw, pati na rin ng mga computer monitors. Nagwawala na ang mga trainees sa room.

Sinusubukang hindi mag-panic ni Carla sa mga nangyayari pero di kalaunan ay may naaaninag siyang ghostly images ng isang babaeng nakadamit na puti, naliligo sa dugo at galit na galit na nakatingin sa kanya. Sino ka ba? Habang nagaganap ang pagpapatay-sindi ay lalong lumalapit ang imahe ng babae sa kanya ngunit biglang nawala ang babae. Ngayon ay kinakabahan na siya na hindi niya namamalayan, nakaharap na sa kanyang tabi ang babae at binubulungan ng mga salitang:

                “Hindi kita patatahimikin!!! Magbabayad ka!!! Magbabayad ka!!!” kaya napasigaw si Carla sa takot at biglang bumalik sa dati ang lahat.

Nakita na lang ni Carla ang mga trainees na nasa iisang corner lang ng kwarto ngunit mas nakakagimbal ang nakita nila sa kanya.

                “Bakit ganyan ang suot niyo? Hindi naman yan ang suot niyo kanina ah?!” pagtatakang tanong ni Aldrene.

                “Bakit mo suot ang favorite dress ng nanay namin?” tanong ni Timothy.

Pagtingin ni Carla sa kanyang suot ay pati siya nagulat. Ang kanyang suot na itim na blouse, denim na blazer, black slacks, stilletos ay naging puting blouse na hanggang tuhod ang haba at puro bahid ng dugo, putik, lupa at kung anu-ano pa. Napatili si Carla kaya lumabas siya ng training room at nagpunta sa Instructor’s Room na pagpasok niya sa loob ay pinagtitinginan siya ng mga tao. Kinuha niya ang kanyang bag at lumabas uli ng room. Ngayon ay nagpunta siya ng Ladies’ Washroom para magpalit ng damit.

Natapos ang training day nina Timothy at Tristan na napakaraming nangyari – puro ka-weirdohan pero nakakakilabot. Sabay silang umuwi pero pagdating nila sa village, may nakalimutan si Tristan sa opisina.

                “Naku, may nakalimutan lang ako sa office. Babalik agad ako.” Sabi ni Tristan.

                “Pambihira naman oh…sige, hihintayin kita dito. Balik ka agad ha.” Sabi ni Timothy.

                “Sige…babalikan kita. Pangako yan.” Sabi ni Tristan.

Sumakay agad siya ng multicab pabalik sa office, na tinatahak ang mas maikling daan patungo sa opisina. Pagbalik niya, nakita niyang may kasama si Guido sa kanyang kotse, pinuntahan niya ito agad kaya nagkunwari siyang babalik sa opisina dahil may nakalimutan. Papatawid siya nang makita siya ni Guido at Carla.

                “Tristan, akala ko ba nakauwi ka na? Ano pang ginagawa mo dito?” tanong ni Guido.

                “Ahh…may nakalimutan lang ako sa office. Uuwi din ako kaagad.” Sagot ni Tristan saka bumalik sa office. Pero hindi siya tuluyang pumasok ng opisina, bagkus ay hinihintay niyang makaalis ang sasakyan. Pero makalipas ng ilang minuto, hindi pa rin umaalis ang kotse kaya lumabas na rin si Tristan.

                “Oh, nakita mo na ba yung hinahanap mo?” tanong ni Guido.

                “Hindi eh, hindi na ako tumuloy. Madilim na sa loob. Baka siguro bukas na lang.” sagot ni Tristan.

                “Sumabay ka na sa’min ng Daddy mo…” sabi ni Carla na nagpainit ng dugo ni Tristan.

                “And what makes you think na sasama ako sa inyo? At ang kapal naman ng mukha mong umupo sa pwesto ng mama ko! Malandi kang babae ka!!!” sabi ni Tristan na sinaway ni Guido.

                “Tristan! Stop it! I want you to get into the car…now!!!” galit na galit na iniutos ni Guido.

Pumasok si Tristan at umupo sa likod ng sasakyan. Habang nagmamaneho si Guido, nagkaroon ng maikling “talk show” sa kotse na kung saan, si Tristan ang host at si Carla ang nasa hotseat.

                “So, bakit sa lahat ng single, hot and gorgeous men sa kumpanya, bakit ang daddy ko pa ang pinili mo?” tanong ni Tristan.

Sinaway siya ni Guido.

                “Stop it!”

Pero dedma lang si Carla kaya sinagot na niya ang tanong ng binata.

                “He’s nice, mabait, thoughtful.”

At naging sunud-sunod ang Q&A ng dalawa.

                “And you are aware na may pamilya na siya?”

                “Ummm…no, until you and your twin enter the company.”

                “Ahh…so doon ka lang tinubuan ng hiya sa sarili mo? Nung malaman mong mga anak kami ng lalaking minahal mo ganun ba? Eh, papaano kung sabihin kong lumayas ang mother ko, dahil sa inyong pagtataksil, matutuwa ka ba?”

                “Tristan, hindi ko sinasadyang magkagulo kayo. Hindi ko sinasadyang masira ang pamilya niyo – nang dahil sa’kin.”

                “Ahhh…so, nagso-sorry ka na ganun ba? Sa tingin mo, sorry is enough para bumalik si mama?” tanong ni Tristan habang may binubunot na tali sa kanyang bag.

                “Gagawin ko ang lahat para bumalik ang mama niyo…para hindi ka na magalit sa’kin…ano bang gusto mong gawin ko?” tanong ni Carla kaya sinagot siya ni Tristan nang matindi.

                “Ang mawala ka sa’min!!!” sagot ni Tristan, sabay sakal nang mahigpit kay Carla, gamit ang taling binili niya kanina sa hardware store.

Nang makita ito ni Guido, sinusubukan niyang pigilan ang kanyang anak sa pagsakal kay Carla pero hindi niya ito magawa dahil nagmamaneho siya. Kinuha niya ang baril na nasa gilid at ipinasa kay Carla.

                “Hindi kita papatahimikin!!! Ikaw ang dahilan kung bakit nagpakamatay si Mama!!! Ikaw ang dahilan ng pagkamatay niya!!! Ngayon, bibigyan kita ng passport – on your way to the burning depths of hell!!!” sabi ni Tristan nang sinubukang itutok ni Carla ang baril sa noo ni Tristan nang pabaliktad. Nang matantsya nito ang ulo, kanyang kinalabit ang gatilyo at pumutok ang baril. Tinamaan ng baril si Tristan sa mismong noo at saka lang natigil ang pagsakal niya kay Carla. Huminto ang kotse sa isang liblib na lugar, bumaba si Carla, binuksan ang kotse at nakita niyang naghihingalo na si Tristan.

                “Hindi ko kayo patatahimikin!!! Babalikan ko kayong dalawa – lalong-lalo ka na!!!” sabi ng naghihingalong si Tristan saka siya binaril nang paulit-ulit ni Carla.

                “Mamatay ka na!!! Mamatay ka na!!! Mamatay ka na!!! Mamatay ka na!!! Mamatay ka na!!!” sabi ni Carla, saka humahagulgol. Nilapitan siya ni Guido at niyakap.

                “Don’t worry, walang makakaalam nito.”

Kambal Diwa: Chapter 7

Habang tinatapos ni Luisa ang kanyang mga labahin, biglang nag-ring ang kanyang cellphone na nasa bulsa niya. Kinuha niya ito at may text message pala siya. Binasa niya ito

                “Kung alam mo lang kung paano ka niloloko ng asawa mo. Tanungin mo siya kung sino ang madalas na tumatawag sa cellphone niya. Hindi mo lang alam na may ginagawang kalokohan ang asawa mo kapag nasa trabaho siya. Sa tingin mo, mahal ka pa ba ng asawa mo?”

Gumuho ang mundo ni Luisa nang malaman niyang may ginagawang kalokohan ang asawa niya. Itinigil niya ang kanyang paglalaba, umakyat sa kwarto nilang mag-asawa at hinanap ang cellphone ng kanyang asawa. Hindi ito dinala ng kanyang asawa sa trabaho dahil naka-charge ang cellphone niya nung umalis ito. Tiningnan niya ang Log ng cellphone para malaman kung sino ang mga tinatawagan ng kanyang mister nang may nakita siyang contact na ang pangalan ay “Honey”.

                “Sinong ‘Honey’ ‘to?” tanong ni Luisa. Tinawagan niya ang contact sa mismong cellphone ng kanyang asawa at nagulat ito nang may sumagot.

                “Hello? Baby, akala ko ba papasok ka today? Asan ka na ba? Hello? Hello?” tanong ni Carla na walang kamalay-malay na si Luisa na asawa ni Guido ang kausap niya. Agad niya itong binaba.

                “Hello? Hello?...” sabi ni Carla nang nilapitan siya ni Guido.

                “Sinong kausap mo?” tanong ni Guido.

                “Akala ko…ikaw yung kausap ko…cellphone number mo ang naka-register dito eh…” sagot ni Carla.

                “Kanina pa ako nandito. Nag-CR lang ako eh…ibig sabihin…may…” sabi ni Guido.

Nanlumo si Luisa sa kanyang narinig…boses ng isang babae. Sinong mag-aakala na ang mabait niyang asawa at ama ng kanilang kambal ay may iba palang “hobby”. Kaya itinuloy na niya ang paglalaba, at pagkatapos ay nagkulong siya sa kwarto – umiiyak, hindi niya alam kung anong nagawa niyang pagkakamali para lokohin ng sarili niyang asawa.

                “Ano bang nagawa ko?! Bakit mo ba ako niloloko?! Hayop ka!!! Hindi ko kayo patatahimikin!!!” sabi ng galit na galit na si Luisa. Sa sobrang galit nito, sinira niya ang mga gamit sa kanilang bedroom – ang mga picture frames, ang mga damit ng asawa niya, ang mga gamit ng asawa niya at binasag niya ang salamin sa kanilang kwarto. Basag na basag ang salamin kaya kinuha niya ang malaki at matalas na part nito. Itinututok ang talim at isinaksak sa kanyang sikmura. Dumanak ang dugo sa buong kwarto na may naiwang sumpa ang kawawang asawa – hindi niya patatahimikin ang babae ng kanyang asawa.

4:30 pm

Umuwi ang magkapatid sa kanilang bahay matapos nilang mag-undertime sa Café de Luisa. Agad na hinanap ni Tristan si Luisa sa buong bahay pero hindi niya ito makita.

                “Asan si Mama? Hinayaan lang niyang nakabilad ‘tong mga labahin. Baka mangupas.” Sabi ni Tristan.

                “Baka naman nagpunta ng grocery…” sabi ni Timothy.

Ngunit nang pumunta si Tristan kanilang hagdan, napapansin niyang may tumutulo na liquid – parang dugo.

                “Saan nanggagaling ‘to? Parang sa kwarto nina Mama…” sabi ni Tristan.

                “Oo nga…pero bakit may dugo? Baka naman…” hinala ni Timothy.

                “Kunin mo yung susi ng kwarto sa cabinet! Dalian mo ha!” sabi ni Tristan.

Pumunta agad si Timothy sa lagayan ng mga susi sa glass cabinet. Kinuha niya agad ito at ibinigay sa kanyang kapatid. Nang binuksan nila ang kwarto, nagulantang sila nang makita nilang nakahandusay ang bangkay ng kanilang ina – duguan ang paligid at sira-sira ang mga gamit.

                “Mama!!! Anong ginawa mo sa sarili mo? Mama!!! Mama gumising ka!!!” sabi ni Tristan ngunit wala nang malay ang babae.

                “Anong gagawin natin? Sasabihin ba natin ‘to kay Papa?” tanong ni Timothy.

                “Wala tayong sasabihin kay Papa! Hindi tayo tatawag ng pulis o ng ambulansya o ng kahit sino pa man!!!” sagot ni Tristan.

                “Eh, anong gagawin natin?” tanong ni Timothy.

                “Since malaki ang lupa sa likod ng bahay natin, maghuhukay tayo ngayon…doon natin ililibing si Mama…and then, lilinisin natin ang buong kwarto…para hindi maghinala si Papa.” Sagot ni Tristan.

Kumuha ng pala ang magkapatid at nagsimulang maghukay nang malalim, tinatayang mga 4 to 5 feet lang ang sukat ng kanilang paghuhukay. Matapos nito’y pinagtulungan nilang buhatin ang bangkay ng kanilang ina at inilibing ito sa kanilang ginawang hukay, saka tinabunan ito ng lupa. Inabot sila ng gabi sa paglilinis ng mga kalat sa kwarto at pagkatapos nito’y kumain na rin sila ng kanilang dinner.

10:44 pm

Umuwi ang kanilang ama galing sa opisina at ang mga anak lang niya ang kanyang nadatnan.

                “O asan ang mama niyo?” tanong ni Guido sa kanila.

                “Hindi namin alam eh. Pagdating namin dito, wala pa siya. Siguro nag-grocery.” Sagot ni Tristan.

Pumunta sa kusina si Guido para malaman kung nagluto na ba ang mga bata. Isa-isa niyang tinignan ang rice cooker, may laman na palang kanin.

                “Nagluto na kami ng kanin. Nagpa-deliver na lang kami ng ulam mula sa Café, kaysa sa magluto kami…” sabi ni Timothy.

Umakyat si Guido sa kanilang kwarto ngunit naka-lock ito.

                “Timothy, pahiram naman ng susi ng kwarto…” sabi ni Guido pero inunahan na siya ni Timothy.

                “Nasa glass cabinet…maghahain lang kami sandali…” sabi ni Timothy habang nagsasandok ng kanin at inilalagay sa serving plate. Kinuha nga ni Guido ang susi sa glass cabinet. Pagbalik niya sa kwarto at nang buksan niya ito, nakita niyang malinis na ang buong kwarto – walang gaanong decorations at malinis na ang mga muebles. May nakita siyang note sa kanilang kama na naka-address sa kanya. Kinuha niya ito, binuksan at binasa.

                “Guido, ang laki ko palang tanga na hindi ko pa malalaman na may iba ka palang babae, maliban sa’kin. Matapos kong ibigay ang lahat sa’yo, ito pa ang igaganti mo sa’kin?! Ang kapal naman ng mukha mo! Isinusumpa kong hindi kayo matatahimik! Oras na ipasok mo ang babae mo sa pamamahay ko, hindi ko kayo patatahimikin! Tandaan mo yan!!!” basa ni Guido sa sulat ni Luisa.

Agad niyang tinignan ang kanilang cabinet, wala na ang mga damit niya, pati ang mga alahas at ang lahat ng gamit ni Luisa. Wala na siya. Nilayasan na niya ako. Paano na kami?! Kaya bumaba si Guido at pumunta sa dining area. Andun na ang dalawa – kumakain ng dinner nang bumaba ang kanilang tatay.

                “Oh, anong nangyari? Bakit maputla ka?” tanong ni Timothy.

                “Wala na ang mama niyo. Umalis na siya. Nilayasan niya ako.” Sagot ni Guido, saka ipinakita ang sulat ng kanilang ina sa kanila. Hindi makapaniwala ang magkapatid sa kanilang nalaman.

                “Bakit siya lumayas?” tanong ni Tristan.

                “Mahal ako ng mama niyo. Hindi niya ako pwedeng iwan! Mamamatay ako kapag nawala siya!” sagot ni Guido at nag-react naman si Timothy.

                “Aww…ang sweet…talaga bang mahal mo si mama? Eh bakit niya tayo iniwan? Hindi siya pwedeng umalis nang walang dahilan. Hindi siya gagawa ng dahilan na iwan ka kung wala kang ginawang masama sa kanya.” tanong ni Timothy. Ikaw ang dahilan kung bakit nagpakamatay ang mama ko, ang mama namin ni Tristan. Magbabayad kayo ng kerida mo!

Big issue ngayon sa buong klase ang paglayas ng kanilang ina sa bahay. Ikinuwento ni Tristan ang mga nangyari sa bahay noong Linggo ng gabi at labis itong ikinagulat nina Manny at Jacob.

                “So, nalaman rin pala ng mama mo yung totoo? So papaano yan? Sino nang magluluto’t maglalaba sa inyo?” tanong ni Jacob.

                “Ay, may kakilala kaming pwedeng maging labandera niyo. Magaling maglaba yun at maglinis ng bahay.” Suggestion ni Manny.

                “Salamat ha. But I think we can have a lunch later – just the four of us. We have something to tell you.” Sabi ni Tristan.

                “Ah okay. Sige, mamaya sa Cafeteria.” Sabi ni Manny.

Kambal Diwa: Chapter 6

Pag-uwi ng kambal sa kanilang bahay, andun na pala ang kanilang ama at kumakain kasama ang kanilang ina. Bago sila pumasok, pinaalalahanan ni Tristan si Timothy tungkol sa kanyang pakikitungo sa kanilang tatay – kahit alam na nila ang totoo.

                “Timothy, when we enter the house, umarte ka na parang walang nangyari.” Sabi ni Tristan.

                “Hmmm…okay, I’ll try.” Sabi ni Timothy.

Pumasok sila at kanilang binati ang kanilang mga magulang.

                “Hi mama, hi papa. Andito na kami.” Sabi ni Timothy. Pumunta sila sa kanilang mga magulang para mag-mano. Una niyang pinuntahan si Luisa at nagmano. Pero pagpunta niya sa kanyang ama, nagbeso ito at bumulong:

                “Akala mo, hindi namin malalaman…bistado ka na…” sabi ni Timothy.

Hindi inaasahan ni Guido ang mga narinig niya mula sa kanyang anak. Ito na ang kinakatakot ko. Umupo ang dalawa sa kanilang mga upuan at kumuha ng kanin at ulam. Most of the time, madalas mag-kwento ang magkapatid tungkol sa kanilang mga naranasan sa araw na iyon, para maging informed ang kanilang mga parents. Pero nagbago na ang lahat – naging tahimik ang dinner ng pamilya habang umiihip ang malakas na hangin at nililipad ang mga kurtina ng bintana.

Pagkatapos nito’y umakyat na ang dalawa upang magpalit ng pambahay. Nag-beso ang dalawa sa kanilang ina – maliban sa kanilang ama.

                “Ano bang nangyayari sa mga anak natin? Bakit ang tahimik nila?” tanong ni Luisa.

                “I don’t know. Siguro dahil pressured lang sila sa training.” Sagot ni Guido.

Itinuloy nila ang kanilang dinner. Tinulungan ni Guido si Luisa sa paghuhugas ng pinggan. Habang naghuhugas ng baso si Guido, bigla siyang napapikit, pumasok sa kanyang isipan ang mga naganap sa pagniniig nila ni Carla sa motel…ang mga halinghing ni Carla, ang pag-angkin ni Guido sa pagkababae ni Carla…ang sumbong ni Carla sa kanya sa Instructor’s Room…pero hindi niya namamalayang nabasag niya pala ang basong hinuhugasan niya.

                “Guido…dinudugo ang kamay mo! Okay ka lang ba?” tanong ni Luisa habang naghuhugas ng kamay at sinusubukang gamutin ang sugat ni Guido sa kamay. Kinuha niya ang medicine kit at nilinis ang sugat ni Guido.

                “Ano ba kasing nangyayari sa’yo? Hindi ka naman ganyan dati ah. May problema ka ba?” tanong ni Luisa.

                “Wala…pagod lang ako siguro. Sige na, gamutin mo na ang kamay ko at didiretso na ako sa kwarto’t matutulog. Siguro pahinga lang ang katapat nito.” Sabi ni Guido. 

Nilagyan ng benda ang kanyang kamay pagkatapos ay umakyat siya sa kwarto at nanonood na lang ng TV sa kanilang bedroom at tinapos na ni Luisa ang mga hugasin sa kusina. Pinatay na ang mga ilaw sa bahay at isinara ang mga bintana saka siya umakyat papunta sa kwarto.

Hindi makatulog ang magkapatid na Manny at Jacob dahil inaalala nila ang kanilang mga kaibigang sina Timothy at Tristan. Magkatabi naman sila sa iisang king-size bed.

                “Kung sa’tin mangyayari yun, anong magiging reaksyon mo?” tanong ni Manny.

                “Naku, baka magaya din ako kay Timothy. Ikaw ba naman, lokohin ka ng sarili mong ama o ina dahil may iba silang kinakalantari. Sino bang hindi maiinis dun?”  sagot ni Jacob.

Napabuntong-hininga na lang si Manny.

                “Ako, siguro…tatanggapin ko na lang…pero don’t expect na pakikisamahan ko sila nang maayos. Hindi ko na lang sila papansinin, para walang gulo…or better yet, bubukod na lang ako para hindi ko sila makita.”

Kaya mas naging concern si Jacob kay Timothy, dahil gaya niya ay mas bata siya kaysa kay Manny.

                “Dapat siguro, mas lalo tayong maging concern sa kanila. We don’t know kung anong magaganap kapag nalaman ng lahat ang tungkol sa illicit affair ni Carla at Sir Guido.” Sabi ni Jacob.

                “Ako din. Dapat pakalmahin ko rin si Tristan…isa rin yun eh…” sabi ni Manny.

Tuwing Sabado at Linggo ay palaging nasa Café de Luisa ang magkapatid, para tumulong sa pamamalakad ng negosyo. Pwede silang maging Manager, Chef, o tagakuha ng orders ng mga customers. Dahil weekend, maraming pamilya at kung sinu-sino ang kumakain sa kanilang restaurant. Kaya nang dumalaw ang magkapatid na sina Manny at Jacob, nagulat sila sa kanilang nasaksihan.

                “Grabe…ang dami pala nilang customers. Dapat pala, mag-take out na lang tayo ng pagkain.” Sabi ni Manny.

                “Tama ka dyan…” sinegundahan naman ni Jacob.

Kaya nilapitan sila ng isang lalaking nakasuot ng puting polo t-shirt, scarlett vest, black slacks at leather shoes. May suot din siyang baseball cap na may logo na CL. Naglabas siya ng isang notebook at ballpen para makuha ang order ng customer.

                “May I have your order sir.” Sabi ng lalaki.

                “Ummm…yung dating order namin.” Sabi ni Jacob kaya kinalabit siya ni Manny.

                “Jacob, alam ba nila ang lagi nating inoorder? Baka naman mali ang maibigay nila.” Sabi ni Manny nang biglang magsalita ang lalaki. Tinignan niya ang magkapatid at sinabing: “Alam na alam ko po.”

                “Tristan? Akala ko naman kung sino, kanina ka pa nakayuko eh…kapatid mo?” tanong ni Jacob. Itinuro nila ang kapatid sa counter, kung saan siya ang nagpo-process ng payment at sukli ng mga customers.

                “Umupo muna kayo, nakakangawit ang tumayo…” sabi ni Tristan.

Mabuti na lang at may nakita silang bakanteng upuan. Doon sila pumuwesto at naghintay ng kanilang order. Isa sa mga dahilan kung bakit sikat ang Café de Luisa dahil sa mabilis ang serbisyo, masarap ang pagkain, accomodating ang mga workers at siyempre, libre ang WiFi. Makalipas ang ilang minuto, binigay ni Tristan ang kanilang order at ibinigay naman ni Manny ang kanilang bayad.

                “Paki-hintay na lang ang change niyo ha.” Sabi ni Tristan.

Pumunta sa counter at binigay ang bayad kay Timothy. Dahil maraming chumichikang mga customers ay hindi pa naman hinihingi ang kanilang “check”, na-process agad ang kanilang sukli.

                “Ayan, okay na ang sukli nila.” Sabi ni Timothy nang biglang mahulog ang dala-dalang susi ni Timothy sa sahig. Nang pupulutin niya, biglang may lumitaw na brasong sunog na sunog – kinuha ang susi at biglang naglaho. Nabigla si Timothy sa kanyang nakita ngunit bigla siyang pinuntahan ng isang service crew.

                “Sir Timothy, napulot ko po sa Table 16…” sabi ng isang crew, sabay abot ng susi sa amo.

                “Saan mo nakuha? Sa Table 16?” tanong uli ni Timothy. Tumungo na lang ang service crew, saka umalis. Papaanong napunta yun sa Table 16? Eh, nahulog ko yung susi kanina…may kumuhang brasong sunog…

Matapos ang kanilang duty sa restaurant, umuwi na ang magkapatid sa bahay para magpahinga. Habang nanonood ng DVD si Timothy sa kwarto ni Tristan, gumalaw nang kusa ang kama ng kanyang kuya. Kumakalog ang kama, sa simula ay mabagal hanggang sa ito’y mabilis na kumakalog.

                “Tristan…Tristan!!! Tulungan niyo ‘ko…tulungan niyo ‘ko…” sigaw ni Timothy pero bigla siyang hinatak ng kama’t pwersahang inihiga. Sinusubukan niyang kumawala pero hindi niya ito magawa, parang may pumipigil sa kanyang makaalis ng kama. Hanggang sa nagdiliryo na si Timothy.

                “Sino ka ba? Pakawalan mo ‘ko!!! Tigilan mo na ‘ko!!!”

Papaakyat si Tristan galing sa kusina, bitbit ang isang bowl ng potato chips nang madatnan niyang nakasara ang pinto.

                “Sandali, iniwan ko lang ‘tong bukas ah…” sabi ni Tristan. Kaya sinubukan niyang buksan ang pintuan pero parang may nakaharang sa pintuan. Pinipilit niyang buksan ito pero hindi niya magawa. Kinakatok niya ang pinto, sinusubukan niyang makinig pero parang walang tao sa loob. Bumaba muna siya para kunin ang susi ng kanyang kwarto.

Sa loob ng kwarto, patuloy pa rin ang paggalaw ng kama at hindi na alam ni Timothy ang kanyang gagawin nang may biglang gumapang na lalaking sunog na sunog. Papalapit ito sa kanya at pilit niyang iniiwasang tumingin sa kanya kaya napasigaw siya sa sobrang takot.

                “Tulungan niyo ako!!!” sigaw ni Timothy.

Binalikan ni Tristan ang kanyang kwarto, sinubukan niyang buksan ang kwarto gamit ang susi. Nang nabuksan at pagpasok niya sa kwarto, nakita niyang nakahiga na ang kanyang kapatid – naka-stretch ang mga braso’t binti sa apat na poste ng kanyang kama na parang nakagapos ngunit wala namang lubid o tali.

                “Timothy!” ang tanging nasabi ni Tristan.

Pinuntahan niya ang kanyang kapatid at pinakalma. Iyak nang iyak si Timothy sa kanyang mga nakita at naranasan sa kwarto ng kanyang kakambal. Pilit niyang pinatayo ang kapatid para alamin kung anong nangyari.

                “Timothy, ano bang nangyari?” tanong ni Tristan.

                “Trriisstan…yung kama kanina…gumagalaw…tapos may gumapos sa’kin…tapos may gumapang na isang monster sa’kin…parang kukukunninn niya ‘ko…” sagot ni Timothy, saka umiyak. Pinatahan siya ni Tristan.

                “Okay. From now on, hindi na kita pababayaan okay? Palagi tayong magkasama…tayo ang magkakampi…tandaan mo yan…” sabi ni Tristan sa kanyang kapatid.